Ik doe mee voor mezelf, maar zeker ook voor kinderen van nu en in de toekomst. Want ondanks alle verbeteringen is kanker nog steeds een ernstige ziekte met vervelende gevolgen. Ik hoop dat onderzoek ervoor zorgt dat voor kinderen, die genezen van kinderkanker, een goede kwaliteit van leven de norm wordt.
Ik doe mee aan onderzoek omdat ik begin jaren ’80 ben behandeld voor kanker. Ik had een soort kanker die nog niet zo bekend was en de behandeling was dan ook experimenteel. Operaties, chemokuren en bestralingen zorgden voor pijn en misselijkheid. Er waren in die jaren geen medicijnen tegen de bijwerkingen van de chemo. Het aanprikken van aders was al snel een probleem. Tijdens de operatie werd geen rekening gehouden met kwaliteit van leven na kanker. Er werd grof gesneden waardoor ernstige littekens zijn ontstaan. Onvoldoende zorg voor het psychische aspect hiervan en voor het (over) leven na kinderkanker hebben bij mij gezorgd voor grote onzekerheid in mijn verdere leven. Inmiddels ben ik 43 en heb te maken met late effecten.
Gelukkig genezen nu meer kinderen van kanker, zijn de behandelingen gerichter en humaner en zijn de bijwerkingen beter beheersbaar. Dit alles gerealiseerd door onderzoek. Onderzoek is belangrijk!
